Flamenco to forma ekspresji uczuć i emocji. To niecodzienne, wzbudzające głęboki podziw zjawisko nie jest jedynie dynamicznym ruchem ciałem, ale również mimiką, dźwiękiem, strójem i duchem, który podczas spektaklu przenosi się na każdego widza. Od 2010 roku dziedzictwo UNESCO i bez wątpienia widowisko kulturowe Hiszpanii, w którym powinien wziąć udział każdy turysta odwiedzający ten cudowny kraj.

Origen de la palabra „flamenco” – Pochodzenie słowa flamenco

Flamenco to istny artystyczny spektakl muzyczny, który na przestrzeni lat wraz z rozwojem technik i możliwości muzycznych flamenco wciąż ewoluował, przybierając nowe formy. Na próżno szukać źródeł jasno wskazujących datę początków tego muzycznego zjawiska. Najczęściej różne źródła wskazują na I wiek naszej ery. Bez wątpienia jednak kolebką flamenco jest Andaluzja, która do dziś szczyci się wystawianiem największych na świecie widowisk flamenco.

Flamenco to mistrzowskie wyrażenie emocji zrodzone z wielu kultur i tradycji: arabskiej, romskiej i żydowskiej. Sztuka ta rozwijała się w dynamicznym tempie, zarażając swoją techniką i ekspresją społeczność Andaluzji. Z czasem flamenco stało się uniwersalną manifestacją artystyczną wzbudzającą podziw i uznanie wśród widzów.

Sama nazwa ,,flamenco” przyjęta została w potocznym słownictwie dopiero pod koniec XIX wieku. I tu również napotkamy się na sporną kwestię dotyczącą genezy oraz znaczenia słowa flamenco. Jedni utożsamiają ją z pięknymi flamingami, których ubarwienie przypominało karnację i ubiór andaluzyjskich tancerek, inni zaciekle broniący starocygańskich tradycji, odnoszą tę nazwę do romskiego zwrotu ,,flaman” (jasność, dobroć, ale i bezwstydność). W dostępnej publikacji ,,300 historias de palabras ESPASA” czytamy (fragmenty):

,,Flamandzki głos wywodzi się z holenderskiego flaminga – natural de Flandes

(pochodzący z Flandrii/rodem z Flandrii). Istnieje wiele teorii, niektóre szalone. Mieszkańcy Flandrii wcześnie stali się Hiszpanią w prototypie ludów północnej Europy. Ich różowa cera może być więc przyczyną użycia terminu flamenco w odniesieniu do koloru ptaków o palmowych oczach (flamingów).

Flamandzki głos został również zastosowany do kobiet o gładkiej i kolorowej karnacji, co mogłoby oznaczać de buena presencia (dobra obecność)”.

Inna znana i równie wiarygodna teoria wiąże się z pochodzeniem słowa flamenco od arabskiego zwrotu ,,Felach – Mengus” (wędrujący chłop). Wszystkie szczegółowe informacje i ciekawostki na temat genezy zarówno tańca flamenco, jak i jego nazewnictwa, znajdziecie w książce ,,Orígenes de lo flamenco y secreto del cante jondo” autorstwa Blas Infante.

Czym dla Hiszpanii jest flamenco – charakterystyczne cechy flamenco

Flamenco to sztuka wyrażająca uczucia artystów, ich temperament i osobowość. Wśród krytyków znajdują się również ci, którzy zaprzeczają, jakoby flamenco było całkowicie spontanicznym i niezaplanowanym wyrażeniem emocji, podając za argument odegranie wyuczonej wcześniej roli. Bez wątpienia jednak każdy artysta będąc na scenie, oddaje swoją duszę i ciało swobodnej improwizacji, która nadaje prawdziwy charakter całemu widowisku. To wszystko poprzedzone jest wieloletnią nauką, obejmującą wiele elementów począwszy od dogłębnego poznania kodu i języka, schematu śpiewu i tańca.

El Zapateado Flamenco to jeden z fundamentów kształtujących cały taniec flamenco. Stopy w butach flamenco to nic innego jak instrument muzyczny odgrywający najważniejszą rolę w całym spektaklu. Technika i układ tańca to wiele lat ciężkiej nauki i praktyki nad opanowaniem rytmu, kroków, siły i szybkości ruchów oraz prawidłowej postawy tancerza. Powstający w wyniku uderzenia butami o podłoże dźwięk nadaje charakter przedstawieniu w zależności od siły i miejsca uderzenia na podeszwie buta. Równie istotne elementy podczas przedstawienia to dźwięki gitary pozwalające utrzymać odpowiedni campas (rytm), palmas y pitos (klaskanie w dłonie i strzelanie palcami) oraz cante jondo (technika wokalna, uważana za tradycyjną formę andaluzyjskiej muzyki ludowej).

Z pewnością zapragnąłeś doświadczyć na własnej skórze uczuć i emocji towarzyszących widzom podczas flamenco. Pamiętaj, że przedstawienia te cechuje duży profesjonalizm, a wydarzenie przybiera zazwyczaj charakter kameralny. Flamenco grane jest na tablao flamenco (miejsca, w których odbywają się pokazy flamenco; miejsca, które zachowuje tradycję flamandzką), podczas fiestas (imprezy

hiszpańskie) na juergas. Bez względu na to, w jak skromne miejsce trafisz w celu obejrzenia flamenco, możesz być pewien, że poziom wykonania i przygotowanie artystów będzie na bardzo wysokim poziomie. Nie czekaj! Daj się ponieść emocjom i hiszpańskim rytmom!

¡OLE!

¡Viva la Maquina escribir! (Niech żyje maszyna do pisania!)

Autor: Sylwia Wójcik

Źródła:

http://www.librosmaravillosos.com/300_historias_de_palabras/index.html

http://www.juntadeandalucia.es/educacion/vscripts/wbi/w/rec/5124.pdf

https://pismofolkowe.pl/artykul/z-historii-flamenco-2701

http://www.andalucia.org/es/flamenco/historia-y-origenes-del-flamenco/

https://www.lastablasmadrid.com/sobre-flamenco.html

https://en.wikipedia.org/wiki/Cante_jondo